Στις 22 Μάη, οι δικηγόροι του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, του ηγέτη των ανθρώπων που κρατούνται σε απομόνωση, αφέθηκαν για ακόμη μία φορά να επισκεφτούν τον πελάτη τους στη φυλακή του νησιού Ιμραλί. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν ενημέρωσε τους απεργούς πείνας με ένα μήνυμα ότι ο στόχος της δράσης είχε επιτευχθεί και τους κάλεσε να συνεχιστεί ο αγώνας με διαφορετικά μέσα. Στις 26 Μάη, έπειτα από 200 ημέρες απαράμιλλης αντίστασης, οι απεργίες πείνας ανακηρύχτηκαν επιτυχημένες. Οι απεργοί και ο ίδιος ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν έκαναν ξεκάθαρο σε όλες τους τις δηλώσεις πως οι επισκέψεις στο Ιμραλί αποτέλεσαν μια πρώτη επιτυχία, όμως ο αγώνας έχει μόλις ξεκινήσει. Χάρη στη πίεση των απεργών πείνας, τις διαδηλώσεις, ειδικότερα από τις μητέρες και γενικότερα από την τοπική κοινωνία αλλά και στο εξωτερικό και χάρη στη γενικότερη πολιτική συνθήκη πριν τις νέες εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, ο εχθρός αναγκάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω.
Όμως ενώ κάποιοι ήδη συζητούσαν πρόωρα για τις πιθανές διαπραγματεύσεις μεταξύ του απελευθερωτικού κινήματος και του Τούρκικου κράτους, ο φασιστικός Τούρκικος στρατός κατοχής ξεκίνησε στις 27 Μάη στις 20.00 ώρα τοπική μια νέα επίθεση προς τις απελευθερωμένες αντάρτικες περιοχές στα βουνά του Νότιου Κουρδιστάν. Με 30 ελικόπτερα οι στρατιώτες των Τουρκικών ειδικών δυνάμεων απέβησαν στις κορυφές της περιοχής Xakurke και η γύρω περιοχή δέχθηκε βαριά πυρά πυροβολικού και καταιγισμό βομβών. Επίσης και άλλες περιοχές στην αμυντική περιοχή Medya, όπως αλλιώς ονομάζονται οι βάσεις των ανταρτών, σειστήκαν από τη πυροδότηση των Τούρκικων βομβών και πυραύλων. Η Τούρκικη πολεμική προπαγάνδα με περηφάνια ανακοίνωσε την έναρξη της «Επιχείρησης νύχι» το επόμενο πρωί και έκανε συγκρίσεις με την επίθεση στο Αφρίν.
Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν οι πύραυλοι BORA κατασκευασμένες στην Τουρκία από την ROKESTAN. Μέχρι τότε είχαν γίνει σκληρές μάχες μεταξύ των κατοχικών δυνάμεων και των ανταρτών του HPG (Λαϊκές Ένοπλες Δυνάμεις) και YJA Star (γυναικείος στρατός του PKK), στις οποίες οι αντάρτες κατάφεραν ισχυρό πλήγμα τις κατοχικές δυνάμεις. Κατά τις πρώτες μέρες της επιχείρησης, πολυάριθμοι στρατιώτες εξουδετερώθηκαν με σαμποτάζ και ενέδρες από τη μεριά των αμυντικών δυνάμεων. Μόνο την τελευταία νύχτα, οι αντάρτες κατάφεραν να επιτεθούν στην κορυφή Ş. Derwiş και να σκοτώσουν τουλάχιστον 10 στρατιώτες που είχαν πέσει από τα ελικόπτερα στη θέση μάχης.
Οι μηχανισμοί προπαγάνδας της κυβέρνησης AKP-MHP δουλεύουν ολοταχώς για να συγκαλύψουν όσο μπορούν τις απώλειες και μιλούν για δεκάδες νεκρούς συντόφ@ς στις τάξεις των ανταρτών. Είναι ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο δε συμβαδίζει με την πραγματικότητα αλλά οι μάχες συνεχίζονται με ένταση. Η τουρκική προπαγάνδα μιλά για 6000 στρατιώτες που παίρνουν μέρος στην εισβολή. Τι από όλα αυτά είναι αλήθεια δεν μπορεί να επαληθευτεί αλλά οι δυνάμεις εισβολής λαμβάνουν συνεχώς ενισχύσεις μέσο αέρος και στεριάς από εδάφη που ελέγχονται από το KDP. Τις τελευταίες μέρες, μονάδες του KDP επίσης έχουν αρχίσει να κινούνται προς το βουνό Lelikan στο Xakurke. Ο βαρύς εξοπλισμός, οι εκσκαφείς και τα κοντέινερ που μεταφέρουν μαρτυρούν πως οι μονάδες τον πεσμεργκά ετοιμάζουν μια μακροπρόθεσμη κατάληψη των εδαφών του αντάρτικου. Είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση Μπαρζανί υπό τον Nechirvan στηρίζει τον πόλεμο κατοχής της Τουρκίας πολιτικά και υλικά. Το KCK (Community of Societies of Kurdistan) , λόγο της σοβαρότητας της κατάστασης, έχει καλέσει τον λαό του Νότιου Κουρδιστάν να εξεγερθεί εναντίον των βάσεων του Τουρκικού στρατού κατοχής και των μυστικών υπηρεσιών του MIT. Οι άνθρωποι εκτός θα πρέπει επίσης να υψώσουν την φωνή τους ενάντια στη κατοχική πολιτική του καθεστώτος της Άγκυρας.
ΟΙ επιθέσεις στις περιοχές του Νότιου Κουρδιστάν δεν θα πρέπει να γίνουν αντιληπτές σαν κάτι ξέχωρο από ότι οι απειλές εναντίον της Ροζάβας και της συνομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας. Ξανά και ξανά πρέπει να τονιστεί πως μια πιθανή επίθεση εναντίον της Ροζάβας πρέπει να γίνει αντιληπτή σε ένα πλαίσιο μιας επίθεσης για την συνολική εξολόθρευση των όσων έχει πετύχει το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα.
Καθώς εξαιτίας των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μια χερσαία επιχείρηση στη Ροζάβα φαίνεται να μην είναι δυνατή, έχει προφανώς συμφωνηθεί να μεταφερθεί ο πόλεμος στο Νότιο Κουρδιστάν για την ώρα. Αυτό θα αντιστοιχούσε με τη στρατηγική των ΗΠΑ σύμφωνα με την οποία η Ροζάβα πρέπει να είναι προστατευμένη ως περιοχή και την ίδια στιγμή η Τουρκία πρέπει να υποστηριχθεί με όλα τα μέσα στην βάρβαρη δράση της ενάντια στους πολίτες και στο απελευθερωτικό κίνημα στο νότο και στο βορά του Κουρδιστάν. Επίσης οι εντάσεις ανάμεσα στην Ρωσία, το καθεστώς του Ασσαντ και το Τουρκικό φασισμό σχετικά με το ζήτημα της Idlib δεν επιτρέπουν μια άμεση κατοχή της περιοχής γύρω από το Til Rifat. Αντίθετα, τα στρατεύματα της Ρωσίας έχουν ενισχύσει περαιτέρω τις βάσεις τους στη Shehba.
Γι’ αυτό ο φασισμός των AKP-MHP, που πριν τις εκλογές για την Κωσταντινούπολη χρειάζεται αυτόν τον πόλεμο επιβίωσης όπως ένας διψασμένος άνθρωπος χρειάζεται το νερό, φαίνεται να βλέπουν μέσα στην απελπισία τους ως μόνη διέξοδο αυτή την επίθεση στο Νότιο Κουρδιστάν. Ελπίζουν πως μέσω άλλης μιας επίθεσης θα αλλάξουν τις εσωτερικές ισορροπίες προς όφελός τους, αλλά πάνω από όλα η επίθεση αυτή είναι η απάντηση στην επιτυχία της απεργίας πείνας ως μορφή αντίστασης.
Ακριβώς όταν η συζήτηση για την επίλυση του Κουρδικού ζητήματος και τον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, χάρη στην απεργία πείνας και στην επακόλουθη αντίσταση των ανθρώπων στο Βόρειο Κουρδιστάν και τη Τουρκία, είχε αρχίσει πάλι να είναι στην ατζέντα των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας, το κράτος επιστρατεύει το μόνο μέσο που το απομένει, συγκεκριμένα την καταστολή, τον πόλεμο και τον αφανισμό. Η νίκη των απεργιών πείνας ήταν ένα μεγάλο βήμα μπροστά, αλλά τώρα ο εχθρός έχει κάνει άλλο ένα. Η μόνη λύση που απομένει αυτή τη στιγμή είναι να βαθύνουμε την αντίσταση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και να προσφύγουμε σε νέες μεθόδους, γιατί η γενική προσέγγιση του φασισμού στην επανάσταση δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η επίθεση στο Xakurke είναι επίσης μια επίθεση στη Ροζάβα. Η επανάσταση της Ροζάβα έλαβε χώρα τα πρόσφατα χρόνια στο πλαίσιο μια άλλης εθνικής και περιφερειακής επαναστατικής διαδικασίας. Μόνο σε αυτή τη διαδικασία η επανάσταση θα κερδίσει το πραγματικό της νόημα και όλη τη δύναμη. Γι’ αυτό, μια επίθεση στις απελευθερωμένες περιοχές σε άλλα μέρη του Κουρδιστάν και τη Μέση Ανατολή πάντοτε αντιπροσωπεύει μια επίθεση την επανάσταση της Ροζάβα ως την αιχμή του δόρατος μιας περιφερειακής απελευθερωτικής προοπτικής. Ειδικά στα ΜΜΕ των καπιταλιστικών κρατών, μια επίθεση στα βουνά του Νότιου Κουρδιστάν μπορεί να είναι πιο εύκολα να αποσιωπηθεί ή ακόμα και να δικαιολογηθεί ως μια αντι-τρομοκρατική επιχείρηση. Ως δημοκρατικές-επαναστατικές δυνάμεις σε αυτές τις χώρες, είναι χρέος μας να σπάσουμε τη σιωπή και να επιβάλουμε αυτό τον πόλεμο στην ατζέντα τους (ΜΜΕ) με μέσο την διαμαρτυρία. Επειδή ειδικά στον πόλεμο στα βουνά, ο τουρκικός στρατός μπορεί να ηγηθεί μόνο χάρη στην υψηλά αναπτυγμένη τεχνολογία που έχουν στα χέρια τους. Χωρίς τα drones, τις ρουκέτες, το πυροβολικό, τα ελικόπτερα και τις βόμβες δεν μπορούν να τολμήσουν να εισβάλουν ούτε ένα μέτρο στις απελευθερωμένες περιοχές. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ξανά και ξανά ότι ούτε στη Ροζάβα, ούτε στα βουνά του Κουρδιστάν υπάρχουν οχυρά τρομοκρατών, όπως ο Τούρκος δικτάτορας Εντοργάν αρέσκεται να ισχυρίζεται ξανά και ξανά, αλλά απελευθερωμένες περιοχές στις οποίες μια νέα κοινωνία ακμάζει. Ο απελευθερωτικός αγώνας των ανθρώπων στο Κουρδιστάν και επίσης ο αγώνας του PKK για ένα δημοκρατικό-επαναστατικό μετασχηματισμό όλης της Μέσης Ανατολής είναι νόμιμός και πρέπει να υποστηριχθεί.
