Στις 09 Οκτωβρίου, η Τουρκία ξεκίνησε τον προαναγγελθείσα πόλεμο εναντίον των απελευθερωμένων εδαφών της βορειοανατολικής Συρίας. Αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής επιβεβαίωναν τα σχέδια κατοχής του καθεστώτος του AKP-MHP με την βιαστική απόσυρση των στρατευμάτων τους, οι πρώτες αεροπορικές βόμβες έπεσαν στις πόλεις και στα χωριά της Ροβάβας στις 16:00 τοπική ώρα. Ο φασιστικός τουρκικός στρατός κατοχής και τα τζιχαντιστικά στρατεύματά του ξεκίνησαν να προελαύνουν κάτω από την κάλυψη του τουρκικού πυροβολικού διασχίζοντας τα σύνορα την ίδια νύχτα. Η επίθεση των στρατευμάτων κατοχής επικεντρώθηκε κυρίως στις περιοχές γύρω από τις δύο πόλεις Gire Spi (Tel Abyad) και Serekaniye (Ras-al-Ain).
Αλλά η επίθεση δεν περιοριζόταν στη μικρή λωρίδα γης μεταξύ των δύο πόλεων. Χωριά και πόλεις σε ολόκληρη τη συνοριακή γραμμή έγιναν στόχοι του τουρκικού πυροβολικού και των αεροπορικών επιδρομών. Η στρατηγική της Τουρκίας ήταν ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή του πολέμου. Με τις πρώτες επιθέσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα σε ολόκληρο το σύνορο, ο άμαχος πληθυσμός ειδικότερα επρόκειτο να χτυπηθεί ώστε να τρομοκρατηθεί. Η ζωή θα πρέπει να σταματήσει και οι άνθρωποι θα πρέπει να αναγκαστούν να φύγουν. Καταστράφηκαν αποθήκες τροφίμων και σιταποθήκες, αρτοποιεία, μονάδες επεξεργασίας νερού, αντλιοστάσια, νοσοκομεία και άλλες κρίσιμες υποδομές. Αλλά όπου οι φασιστές επιδρομείς τόλμησαν να εισέλθουν στο ελεύθερο έδαφος της Ροβάβας, οι επιθέσεις τους απαντήθηκαν με σθεναρή αντίσταση. Ο λαός της Ροζάβα και οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας στάθηκαν ενωμένοι ενάντια σε όλες τις επιθέσεις και προσέφεραν μια ιστορική αντίσταση. Ο εχθρός που δεν περίμενε τόσο έντονη και αποφασισμένη αντίσταση και ο στρατός κατοχής αναγκάστηκε να σταματήσει επέλαση του.
Το καθεστώς στην Άγκυρα περίμενε πως θα καταλάβει το Gire Spi και το Serekaniye με μια κίνηση και στη συνέχεια ήθελε να στραφεί στις υπόλοιπες περιοχές της Rojava. Αντιμέτωποι με την ήττα του και εξοργισμένοι με την βούληση των λαών της βορειοανατολικής Συρίας, επιτέθηκαν βίαια και βάρβαρα στον άμαχο πληθυσμό. Αεροπορικές επιδρομές και πυροβολικό χρησιμοποιήθηκαν για να σφαγιάσουν εκατοντάδες πολίτες. Δεκάδες κάηκαν ζωντανοί από τον λευκό φωσφόρο που έπεσε στο Gire Spi και στο Serekaniye. Αμέτρητοι άνθρωποι τραυματίστηκαν και ακρωτηριάστηκαν. Αλλά παρά τις αντιξοότητες, το μικροσκοπικό Serekaniye προσέφερε ηρωική αντίσταση για 12 ημέρες. Μια μικρή πόλη με μόλις 30.000 κατοίκους, που πολεμούσε τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, με όλη την προηγμένη πολεμική τεχνολογία και δύναμη πυρός, ανάγκασε το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν να υποχωρήσει απελπισμένο. Αποκομμένοι από τρόφιμα και ιατρικά εφόδια, εξοπλισμένοι μόνο με ελαφριά όπλα και λιγοστά πυρομαχικά, μερικές εκατοντάδες θαρραλέες γυναίκες και άνδρες αντιστέκονταν στην εισβολή. Οι υπερασπιστές του Serekaniye έχουν γράψει ένα έπος αντίστασης που δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Όμως, όσο εξελίσσονταν οι βάρβαρες επιθέσεις των φασιστών εισβολέων κατά της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βορειοανατολικής Συρίας, τόσο περισσότερος κόσμος έβλεπε τα εγκλήματά τους με κάθε σαφήνεια. Οι εικόνες των εκτελέσεων ανυπεράσπιστων πολιτών, μεταξύ των οποίων η κούρδο-συριακή πολιτικός Hevrin Khelef, εξαπλώθηκαν στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης και προκάλεσαν τρόμο. Οι κραυγές των καμένων παιδιών του Serekaniye ακύστικαν σε όλο τον κόσμο, εκθέτοντας την Τουρκική επιχείρηση ” Πηγή της Ειρήνης” στα μάτια της προοδευτικής ανθρωπότητας. Οι διεθνείς διαμαρτυρίες άρχισαν να αναπτύσσονται και σιγά-σιγά τα εθνικά κράτη της Ευρώπης, αλλά και οι ιμπεριαλιστικές παγκόσμιες δυνάμεις, υπό την πίεση του δικού τους λαού, είδαν τους εαυτούς τους να αναγκάζονται να τοποθετηθούν. Και η Ρωσία τελικά έπρεπε να ενεργήσει σε αυτή την κατάσταση.
Για πολύ καιρό η Ρωσία είχε κάνει την πολιτική προετοιμασία του εδάφους για την επίθεση της Τουρκίας με την ελπίδα να αναγκάσει την επανάσταση της Βορειοανατολικής Συρίας, αποδυναμωμένη από τον αγώνα ενάντια στους Τούρκους κατακτητές, να συνθηκολογήσει με την Δαμασκό. Ενώ η Ρωσική Ομοσπονδία είχε σαμποτάρει στο παρελθόν οποιοδήποτε διάλογο μεταξύ του καθεστώτος του Μπάαθ και της αυτοδιοίκησης, αφήνει περιθώριο για αρχικές συνομιλίες με την έναρξη της τουρκικής εισβολής. Ήλπιζαν να βρουν καλές συνθήκες διαπραγμάτευσης για τους εαυτούς τους. Επίσης, αυξήθηκε η εγχώρια πίεση στην κυβέρνηση του Assad να περιορίσει την τουρκική εισβολή στο βόρειο τμήμα της χώρας. Την πέμπτη ημέρα του πολέμου, επιτεύχθηκε μια πρώτη στρατιωτική συμφωνία μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης της Συρίας και της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας.
Ενώ τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ανακοινώνουν ήδη το τέλος της επανάστασης και της αυτοδιοίκησης, απελπισμένοι δημοσιογράφοι, φοβούμενοι τους στρατιώτες του Assad αναζητούσαν απόσταση, η αυτοδιοίκηση δήλωσε ότι η συμφωνία πρέπει να εξυπηρετεί την κοινή υπεράσπιση Χώρας. Πριν από τον περαιτέρω πολιτικό διάλογο για το μέλλον της Συρίας, πρέπει πρώτα απ ‘όλα να διασφαλιστεί η ενότητα της συριακής επικράτειας. Επειδή αυτός ο πολιτικός διάλογος δεν μπορεί να διεξαχθεί κάτω από συνθήκες ξένης εισβολής στη Συρία, η ματαίωση της κατοχής έρχεται πρώτη. Για το λόγο αυτό, η στρατιωτική συμφωνία δεν έχει καμία επίπτωση στη διοίκηση ή τη ζωή του άμαχου πληθυσμού, παρά την τοποθέτηση των συριακών συνοριοφυλάκων κατά μήκος ολόκληρων των συνόρων με την Τουρκία. Μια γρήγορη μετεγκατάσταση μονάδων του Συριακού Αραβικού Στρατού πήρε κάποιο χρόνο και περιορίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνο σε περιοχές νοτίος της ζώνης των 30 χιλιομέτρων.
Τα ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν επίσης να τοποθετούνται και σε ορισμένες περιπτώσεις καταδίκαζαν προφορικά την τουρκική εισβολή. Τελικά, ωστόσο, τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν ανίκανα να λάβουν αποφασιστικά μέτρα, όπως ένα κοινό εμπορικό ή οπλικό εμπάργκο κατά της Τουρκίας. Τα συμφέροντα μεγάλων εξαγωγέων, όπως η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο.
Παρόλο που επί το πλείστον ήταν κενές υποσχέσεις που τελικά χρησίμευαν μόνο για να καταπραΰνουν την κοινή γνώμη κοινό, η πίεση προς τον Ερντογάν και το Τράμπ άρχισε να αυξάνεται. Ακόμη και στο αμερικανικό πολιτικό κοινό, η θέση του Trump έγινε όλο και πιο απομονωμένη και βρέθηκε αντιμέτωπος με σκληρή κριτική και από το ρεπουμπλικανικό στρατόπεδο. Τα καθεστώτα Erdogan και Bahcelis ήταν υπεύθυνα για έναν επιθετικό πόλεμο που ήταν αντίθετο με το διεθνές δίκαιο. Χρειάστηκαν να δώσουν εξηγήσεις και απεγνωσμένα προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν τα εγκλήματά τους με ψέματα και ψυχολογικό πόλεμο. Προκειμένου να απελευθερωθούν από αυτήν την δύσκολη κατάσταση και να μειώσουν τη δημόσια αγανάκτηση, το καθεστώς του Ερντογάν και η διοίκηση του Donald Trump ανέπτυξαν ένα νέο σχέδιο και ανακοίνωσαν μια κατάπαυση του πυρός κατά την ένατη ημέρα του πολέμου.
Εδώ οι αμερικανοί ιμπεριαλιστές ενήργησαν ως διαπραγματευτές και προστάτες της επανάστασης στη βορειοανατολική Συρία, ενώ η Τουρκία έδειξε έλεος και απαίτησε με μεγαλοψυχία την απόσυρση των δυνάμεων αυτοάμυνας από τη λωρίδα των 120 χιλιομέτρων μεταξύ του Serekaniye και του Gire Spi. Ο Ντόναλντ Τράμπα δήλωσε ότι είναι ο μεγαλύτερος στρατηγός της Μέσης Ανατολής στην ιστορία των Ηνωμένων Εθνών και μάλιστα ισχυρίστηκε ότι έχει λύσει το κουρδικό ζήτημα. Αυτό που αποτυπώθηκε στις οθόνες του κόσμου το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα φτηνό παιχνίδι που δεν είχε άλλο σκοπό από το να νομιμοποιήσει την κατοχή. Η ζώνη κατοχής αναγνωρίστηκε ως status quo και οι αμυντικές δυνάμεις, οι οποίες ήταν η μόνη νόμιμη δύναμη στην περιοχή, κλήθηκαν να αποσυρθούν. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ και ο Ερντογάν μπόρεσαν να πάρουν λίγο αέρα από την πίεση της κοινής γνώμης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να παίζουν το θέμα. Η Ένωση Κοινοτήτων του Κούρδισταν (KCK), η μεγαλύτερη οργάνωση του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, δήλωσε ότι η συμφωνία μεταξύ Trump και Ερντογάν δεν έχει ούτε ηθική ούτε πολιτική νομιμότητα και ότι η αντίσταση είναι η μόνη επιλογή που παραμένει ενόψει της διεθνούς συνομωσίας εναντίων της επανάστασης στη ροζάβα και των επιτευγμάτων της.
Οι αμυντικές δυνάμεις της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας έλαβαν 120 ώρες για να αποσυρθούν από τους αμφισβητούμενους τομείς, παρόλο που τα στοιχεία σχετικά με την εν λόγω περιοχή διέφεραν ευρέως. Ενώ η αυτοδιοίκηση δήλωσε σαφώς ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η ζώνη μεταξύ Gire Spi και Serekaniye, οι εκπρόσωποι της Τουρκίας προσπάθησαν να στρεβλώσουν την κοινή λογική και μιλούσαν επίμονα για μια περιοχή μήκους 440 χλμ. Ενώ οι μάχες στο Serekaniye και σε όλα τα μέτωπα συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση. Ο Ερντογάν ήταν γεμάτος μίσος και απειλούσε ξανά και ξανά την πλήρη καταστροφή της Ομοσπονδίας, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστών συνεχίστηκαν πίσω από τα παρασκήνια, η Ρωσία ανέλαβε το τιμόνι και έπρεπε να ολοκληρώσει την ατελής κίνηση των Αμερικανών.
Στις 22 Οκτωβρίου, ο Ρώσος Πρόεδρος κάλεσε τον δικτάτορα Ερντογάν να επισκεφθεί το Κρεμλίνο. Η ημερήσια διάταξη της συνάντησης ήταν ξεκάθαρη από την αρχή και έτσι ο Ερντογάν ήρθε καλά προετοιμασμένος και εξοπλισμένος με πολλούς χάρτες. Οι δύο εγγυητικές δυνάμεις των διαπραγματεύσεων της Αστάνα και, συνεπώς, της εικαζόμενης κατάπαυσης του πυρός στην Idlib ήξεραν τι ακριβώς περίμεναν από τις συναντήσεις. Τελικά, ανακοίνωσαν επίσημα μια συμφωνία που υποτίθεται ότι θα εμπόδιζε την περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης. Η Ρωσική Ομοσπονδία αναγνώρισε de facto επίσης τη νομιμότητα της τουρκικής παρουσίας στη Βόρεια Συρία και δήλωσε την περιοχή μεταξύ Serekaniye και Girespi ως άλλη μια ζώνη τουρκικής κατοχής, μαζί με Afrin, Bab και Jarablus δυτικά του Ευφράτη. Με τη συμφωνία, οι περιοχές στα σύνορα, δυτικά και ανατολικά έπρεπε να τεθούν υπό τον έλεγχο της ρωσικής στρατιωτικής αστυνομίας και των συριακών μονάδων μετά την αποχώρηση των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας. Θα πραγματοποιηθούν περιπολίες αναγνώρισης Ρωσίας-Τουρκίας, οι οποίες μπορούν να προχωρήσουν έως και 10 χιλιόμετρα εσωτερικά σε ολόκληρη τη συνοριακή περιοχή, ώστε να διασφαλιστεί και να ελεγχθεί η πλήρης απόσυρση των δυνάμεων αυτοάμυνας.
Προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω σφαγή του άμαχου πληθυσμού και να σταματήσει η εθνοκάθαρση ολόκληρης της περιοχής, η γενική διοίκηση των δημοκρατικών δυνάμεων της Συρίας ανακοίνωσε την απόσυρση από τη συνοριακή περιοχή με την Τουρκία σε βάθος 30 χλμ. Τα στρατεύματα των συριακών συνοριακών Φρουρών (του Ασάντ) άρχισαν να παίρνουν τις θέσεις τους. Ενώ όλες οι τακτικές ένοπλες δυνάμεις αποσύρθηκαν, οι τοπικές ένοπλες μονάδες αυτοπροστασίας του πληθυσμού καθώς και οι δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας για την υπεράσπιση του άμαχου πληθυσμού παρέμειναν στη συνοριακή περιοχή. Όμως, παρά ταύτα, οι Τούρκοι κατακτητές και οι τζιχάντιστικές συμμορίες δεν σταμάτησαν την επίθεσή τους ούτε για μια μέρα. Από τη σύναψη της συμφωνίας, παρά το γεγονός ότι οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας έχουν συμμορφωθεί με όλες τις προϋποθέσεις, οι επιθέσεις από τον αέρα και από το έδαφος συνέχισαν ανεμπόδιστα. Ιδιαίτερα τα μέτωπα στα νότια και στα δυτικά του Serekaniye, προς την κατεύθυνση των πόλεων Dirbesiye και Til Temir και κοντά στην πόλη Ayn Issa, την πρωτεύουσα της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας, πλήττονται επανειλημμένα από βίαιες επιθέσεις. Οι δυνάμεις κατοχής καταπατούν κάθε συμφωνία και κάθε κατάπαυση του πυρός και δεν αφήνουν αχρησιμοποίητη ευκαιρία να επεκτείνουν περαιτέρω την ζώνη κατοχής τους. Όταν οι εισβολείς συνεχίζουν να προχωρούν αντίθετα από τις συμφωνίες ή όταν ο άμαχος πληθυσμός γίνεται θύμα των επιθέσεων τους, οι δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας ανταπαντούν με αποφασιστικότητα στο πλαίσιο του δικαιώματός τους για αυτοάμυνα. Υποστηρίζονται επίσης κατά καιρούς από τις δυνάμεις του Συριακού Αραβικού Στρατού, οι οποίες έχουν γίνει δεκάδες φορές στόχος τουρκικών επιθέσεων.
Όποιος βλέπει την πραγματικότητα εδώ στο έδαφος και βλέπει τις καθημερινές θυσίες που γίνονται με τα ίδια του τα μάτια, καταλαβαίνει τι φάρσα είναι όταν οι δυτικοί πολιτικοί λένε για την υποτιθέμενη μεγαλοπρεπή επιτυχία της κατάπαυσης του πυρός και μάλιστα επαίνεσαν την Τουρκία για τη δέσμευσή της στη διατήρηση της ειρήνης. Η κατάπαυση του πυρός από την αρχή είναι και παραμένει τίποτα περισσότερο από ένα κακό ψέμα, ένα βρώμικο παιχνίδι και μια ψεύτικη κάλυψη των κατακτητών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων πίσω από αυτούς . Φυσικά, μια κατάπαυση του πυρός και μια πολιτική και ειρηνική λύση στη σύγκρουση είναι προτιμότερη από την ολοένα και μεγαλύτερη αιματοχυσία και έτσι το απελευθερωτικό κίνημα δείχνει φυσικά την απαραίτητη προθυμία για συμβιβασμό, αλλά δεν πρέπει ποτέ να τοποθετεί κανείς τη μοίρα στα χέρια των εχθρών του. Επομένως, οι προετοιμασίες για την άμυνα και την κινητοποίηση του πληθυσμού για τον επαναστατικό Λαϊκό Πόλεμο συνεχίζονται και στο έδαφος. Διότι εξακολουθεί να ισχύει ότι η πραγματική δύναμη επί τόπου θα καθορίσει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων.
Γενικά μπορούμε να πούμε ότι με την έναρξη του πολέμου ξεκίνησε μια νέα φάση για την επαναστατική διαδικασία στη βορειοανατολική Συρία. Για μεγάλο χρονικό διάστημα το κίνημα και οι διάφορες οργανώσεις και τα όργανα του μιλούσαν για μια «διεθνή συνωμοσία» κατά του και ειδικά κατά της επανάστασης στη Ροζάβα. Οι προσπάθειες κατοχής και οι στοχευμένες επιθέσεις στο νότιο Κουρδιστάν, ο συνεχιζόμενος πόλεμος εξόντωσης στο Βόρειο Κουρδιστάν και την Τουρκία και τέλος η εισβολή στην Ροζάβα είναι όλα μέρη ενός σχεδίου και δεν μπορούν να θεωρηθούν ξεχωριστά το ένα από το άλλο. Η επί τόπου εισβολή που ξεκίνησε τώρα αντιπροσωπεύει μόνο το τελευταίο στάδιο των προσπαθειών των εχθρών της επανάστασης, μερικές φορές με εμπάργκο, μερικές φορές με πολιτική επιρροή και μερικές φορές με άμεση στρατιωτική δράση. Ο πόλεμος κατά της επανάστασης στη Μέση Ανατολή δεν ξεκίνησε στις 9 Οκτωβρίου 2019, αλλά συνεχίζετε αμείωτα για δεκαετίες σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η κάθε φάση καθορίζεται από ποια πτυχή του πολέμου γίνεται κυρίαρχη και με ποιες μεθόδους αντίστασης απαντάται.
Φυσικά, σήμερα μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την κατάσταση εδώ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το χάος που βλέπουμε μπροστά μας είναι η συγκεκριμένη έκφραση αυτού που το κίνημα έχει εδώ και καιρό ονομάσει και αναλύει ως τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική εξουσία που δεν εκπροσωπείται κατά κάποιο τρόπο στο συριακό έδαφος και που δεν συμμετέχει στον ανταγωνισμό για την ανακατανομή της Μέσης Ανατολής. Αν προσπαθήσουμε σήμερα να αξιολογήσουμε την πολιτικο-στρατιωτική κατάσταση μόνο με βάση τα συμφέροντα και τις θέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των περιφερειακών καθεστώτων, θα μας είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσουμε την πραγματική κατάσταση. Για να κατανοήσουμε σωστά τα γεγονότα στο βάθος τους και για να κατανοήσουμε σωστά τη σημασία της λέξης “διεθνής συνωμοσία”, πρέπει πρώτα απ ‘όλα να μην αγνοούμε την ίδια την επανάσταση ως ανεξάρτητο παράγοντα, ανάμεσα στον αγώνα εξουσίας των ηγεμόνων. Είναι απαραίτητο να αναπτυχθεί μια ιδεολογική προσέγγιση που καταφέρνει να κατανοήσει τη στρατηγική διάσταση αυτού του πολέμου και όχι μόνο να προσπαθεί να εξηγήσει τα βήματα των κρατών με βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα πολιτικά συμφέροντα οικονομικής και εξουσιαστικής φύσης. Οι διάφορες καπιταλιστικές δυνάμεις μπορεί να έχουν αντιφατικά συμφέροντα, αλλά έχουν ένα κοινό στρατηγικό ενδιαφέρον κατά της επανάστασης.
Στην ανάλυση τακτικής μιλάμε για τρεις βασικές δυνάμεις στο έδαφος, τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις παρέμβασης, τις ισχύουσες δομές εξουσίας, δηλαδή τα περιφερειακά καθεστώτα και τρίτον τις δημοκρατικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, τις γυναίκες, τους νέους, τους καταπιεσμένους λαούς και τις θρησκευτικές ομάδες , τους εργάτες της περιοχής. Η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία αντιπροσωπεύει σήμερα την προμετωπίδα των δημοκρατικών-επαναστατικών δυνάμεων ολόκληρης της περιοχής. Ενώ έγινε δυνατόν να πνιγεί η εξέγερση του 2011 στο αίμα, η επανάσταση αντιπροσωπεύει την άμεση συνέχιση των εξεγέρσεων της Άνοιξης των Λαών. Έτσι αν αναλύσουμε τακτικά θα πρέπει να κάνουμε σαφείς διακρίσεις μεταξύ των ξεχωριστών δυνάμεων και των συμφερόντων τους και να τις χρησιμοποιήσουμε προς όφελος της επανάστασης. Αλλά εάν εξετάσουμε την κατάσταση στρατηγικά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν 3 θέσεις αλλά μόνο δύο. Είναι η γραμμή μεταξύ δημοκρατικής νεωτερικότητας και καπιταλιστικής νεωτερικότητας, μεταξύ σοσιαλισμού και καπιταλισμού, μεταξύ επανάστασης και αντεπανάστασης.
Εάν σήμερα αντιλαμβανόμαστε την επανάσταση στη Μέση Ανατολή συνολικά, τη δημοκρατική ομοσπονδία στη βορειοανατολική Συρία ειδικότερα και φυσικά το μεσοπρόθεσμο στόχο της δημιουργίας μιας ενωμένης, ανεξάρτητης και δημοκρατικά ομοσπονδιακής δημοκρατίας της Συρίας ως το μεγαλύτερο εμπόδιο όλων των ιμπεριαλιστικών πολιτικών στην περιοχή, τότε ίσως να εξηγούνται πολύ καλύτερα οι υποτιθέμενες χαοτικές ενέργειες της κυβέρνησης Trump. Ίσως κάποια βήματα των ΗΠΑ να ευνοούν αυτή τη στιγμή τη Ρωσία, ίσως θα βοηθήσει επίσης το συριακό καθεστώς να ενισχυθεί και πάλι, αλλά αυτό που μετρά είναι η αποδυνάμωση της επανάστασης. Κανένα βήμα από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Τουρκία σήμερα δεν γίνετε δίχως στενό συντονισμό μεταξύ τους. Υπάρχει ευρεία συναίνεση μεταξύ τους πως πρέπει να αποδυναμωθεί το πολιτικό καθεστώς και το βάρος της επανάστασης στις διαπραγματεύσεις για μια πολιτική λύση στο συριακό ζήτημα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο τουρκικός πόλεμος επιθετικότητας λαμβάνει χώρα ακριβώς τη στιγμή που η αποκαλούμενη συνταγματική επιτροπή που διορίστηκε από τα Ηνωμένα Έθνη προσπαθεί να επεξεργαστεί ένα νέο συριακό σύνταγμα εν απουσία των λαών. Μετά από οκτώ χρόνια αιματηρού πολέμου, οικονομικής καταστροφής και λεηλασίας της χώρας και την απομάκρυνση μεγάλου μέρους του πληθυσμού της Συρίας, θέλουν τώρα να προσπαθήσουν ξανά να σταματήσουν τη σύγκρουση υποδιαιρώντας την Συρία σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Σύμφωνα με τις ιδέες τους, το όραμα μιας δημοκρατικής, κοσμικής και ομοσπονδιακής Συρίας δεν πρέπει να πάρει μέρος σε αυτές τις διαπραγματεύσεις.
Το σύστημα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μια ενότητα μεταξύ των λαών που θα έβαζε οριστικά ένα τέλος στην αιώνια πολιτική διαίρεσης και κυριαρχίας. Είναι επομένως απαραίτητο να ηττηθεί η επανάσταση ή να αναγκαστεί να παραιτηθεί. Ό, τι και να προσπάθησαν να επιβάλουν στην επανάσταση τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι εδώ συνέχισαν να ακολουθούν τη δική τους γραμμή. Η επανάσταση ενίσχυσε τη στρατιωτική, οικονομική και κοινωνική οικοδόμηση και έχει προχωρήσει, η επανάσταση έχει αναπτύξει τη δική της ανεξάρτητη διπλωματία και εξωτερική πολιτική, η οποία την έχει καταστήσει ισχυρό παράγοντα στην περιοχή και παγκοσμίως. Δεν έχει υποκύψει στις ιμπεριαλιστικές υπαγορεύσεις και έτσι προσπαθούν σήμερα να την γονατίσουν με τη βοήθεια της Τουρκίας. Ο τουρκικός φασισμός είναι μόνο το σφυρί με το οποίο προσπαθούν να σπάσουν την επανάσταση, αλλά τα χέρια που φέρουν το σφυρί είναι άλλα.
Από την αρχή του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ανέκαθεν βασίζονταν στις σουνιτικές τζιχάντικες ομάδες και τους υποστήριζαν διπλωματικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Η πλειοψηφία του Συριακού Εθνικού Στρατού, ο οποίος σήμερα είναι οργανωμένος ως τζιχάντιστικές ομάδες, έχει απολαύσει την εκπαίδευση και τον εξοπλισμό μέσω των πολυάριθμων προγραμμάτων της CIA και του Πενταγώνου. Το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες άνοιξαν το δρόμο για την τουρκική εισβολή θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο σημάδι ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν ενδεχομένως να επιστρέψουν στην παλιά (πριν από το 201) πολιτική τους στη Συρία. Αντιμέτωποι με την σχεδόν πλήρη κατάρρευση του λεγόμενου FSA που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ, τα αντιδραστικά καθεστώτα του Κόλπου, την ανεξέλεγκτη άνοδος του ισλαμικού κράτους και την όλο και ισχυρότερη επιρροή του Ιράν, της Χεζμπολάχ, του σιιτικού άξονα δηλ, οι ΗΠΑ είδαν τον εαυτό τους εξαναγκασμένες να αλλάξουν ρότα και έτσι ξεκίνησε στρατιωτική στήριξη για το απελευθερωτικό κίνημα. Οι ελπίδες τους να αποκτήσουν αργά ή γρήγορα πολιτικό έλεγχο επί αυτού, να εκμεταλλευτούν τις δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας για τα δικά τους συμφέροντα ή σε περίπτωση αμφιβολιών να τις διαχωρίσουν ξανά δεν ευδοκίμησαν. Η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία εξακολούθησε να ακολουθεί την ανεξάρτητη γραμμή του τρίτου δρόμου, όλες οι απόπειρες των ΗΠΑ και του Διεθνούς Συνασπισμού να οδηγήσουν τις Συριακές Δημοκρατικές δυνάμεις ενάντια στα συμφέροντα της επανάστασης προς μια αντιπαράθεση με τις ιρανικές δυνάμεις αποκρούστηκαν και επίσης συνέχισαν οι προσπάθειες μιας πολιτικής λύσης μέσο ενός ενδό-Συριακού διάλογο χωρίς ξένη εξωτερική επιρροή.
Οι ΗΠΑ κατέληξαν σε ένα σαφές αδιέξοδο με την πολιτική τους προς την επανάσταση. Αλλά ταυτόχρονα δεν εγκατέλειψαν ποτέ την υποστήριξή τους στις ισλαμικές συμμορίες. Η Τουρκία ξεκίνησε την επιχείρηση διάσωσης της αποδυναμωμένης «Συριακής αντιπολίτευσης» τον Αύγουστο του 2016 με την εισβολή της στη Βόρεια Συρία υπό την επωνυμία Euphrates Shield και βρήκε μεγάλη υποστήριξη από τις ΗΠΑ. Ειδικές αμερικανικές δυνάμεις υποστήριξαν τα τουρκικά στρατεύματα να καταλάβουν την πόλη Jarablus. Επιπλέον, οι ΗΠΑ εκπαίδευσαν ισλαμιστικές ενώσεις στην Τουρκία και τους προσέφεραν όπλα. Η αυτοανακηρυγμένη προσωρινή κυβέρνηση της Συρίας, η οποία εκπροσωπεί το πολιτικό σκέλος των συμμοριών, εξακολουθεί σήμερα να είναι η μόνη «εκπροσώπηση του συριακού λαού» που αναγνωρίζεται από τα κράτη του ΝΑΤΟ. Είναι πολύ πιθανό ότι οι ΗΠΑ, ενόψει των μεσοπρόθεσμων σχεδίων παρέμβασης κατά του Ιράν, θα αρχίσουν και πάλι να ενισχύουν τους σουνίτες ισλαμιστές. Συζητιέται για καιρό εάν οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τη Σαουδική Αραβία και άλλα κράτη για την οικοδόμηση ενός αντιιρανικού σουνιτικού διασυνοριακού στρατού. Υπήρξαν επίσης προσπάθειες εκ μέρους του συνασπισμού για την αποκοπή των αραβο-σουνιτικών κομματιών των δημοκρατικών δυνάμεων της Συρίας στα νότια των απελευθερωμένων περιοχών και για τον προσεταιρισμό τους ως ελεγχόμενεςαπό την συμμαχία “ανεξάρτητες” δυνάμεις.
Θα δούμε ποια στάση θα κρατήσει η Τουρκία κατά του Ιράν στη συνέχεια. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν μια νέα πολιτική από τα ερείπια της παλιάς και θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να καταστεί εμφανής μια σαφέστερη γραμμή. Το γεγονός όμως είναι ότι, με την ενοποίηση των περισσότερων τζιχάντιστων πολιτοφυλακών στη Συρία στον λεγόμενο Εθνικό Στρατό και την πρόοδο προς την ανατολική πλευρά του Ευφράτη, τόσο η Τουρκία όσο και οι ΗΠΑ κατάφεραν να κάνουν ένα σημαντικό βήμα που αμφισβητεί την υφιστάμενη ισορροπία δυνάμεων. Με την Προσωρινή Κυβέρνηση της Συρίας, τον Εθνικό Στρατό, τις δικές της αστυνομικές δυνάμεις, διάφορα υπουργεία τα οποία εδρεύουν στην Τουρκία και ακόμη και με δικές της πρεσβείες, π.χ. στο Κατάρ, ο στόχος είναι να οικοδομηθεί μια κρατική δομή που να μπορεί να αμφισβητήσει το κεντρικό κράτος της Συρίας όχι μόνο στη νομιμότητά του αλλά και στρατιωτικά στο μέλλον. Εξετάζοντας αυτά τα γεγονότα, είναι σαφές ότι οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις μεταξύ της λεγόμενης αντιπολίτευσης και της συριακής κυβέρνησης υπό την αιγίδα του ΟΗΕ είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Η Συνταγματική Επιτροπή είναι ένα άλλο στημένο παιχνίδι, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εξακολουθούν να ενδιαφέρονται για κλιμάκωση όσο η κατάσταση δεν θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντά τους και θα συνεχίσουν την πολιτική του πόλεμου και της αποσταθεροποίησης.
Το ίδιο ισχύει για τη Ρωσία, ανεξάρτητα από το πόσο συχνά παρουσιάζονται ως εγγυητές της συριακής ενότητας και ανεξαρτησίας. Έχουν επίσης παίξει ρόλο σε αυτόν τον πόλεμο και προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους. Τα αιτήματα της Ρωσίας για παράδοση στο συριακό καθεστώς είναι, φυσικά, απαράδεκτα και δεν μπορούν να ικανοποιηθούν. Η Ρωσία παίζει ένα διπλό παιχνίδι και χρησιμοποιεί την Τουρκία, καθώς και τους τζιχαντιστές ξανά και ξανά ως μέσο πίεσης κατά της συριακής κυβέρνησης για να εξασφαλίσει μια μόνιμη σχέση εξάρτησης. Η ρωσική παρέμβαση στη Συρία δεν πρέπει να παρερμηνευθεί ως υπηρεσία φιλίας προς τον Άσαντ. Και η Ρωσία βρίσκεται σήμερα σε διαφορετικό επίπεδο και βλέπει τον εαυτό της στη σύγκρουση αυτή ως βασική δύναμη που θα κρίνει το αποτέλεσμα. Η Ρωσία προσπαθεί τώρα να αναλάβει τον ρόλο που οι ΗΠΑ έπαιζαν πριν. Η Ρωσία σκέφτεται σε παγκόσμια κλίμακα και επομένως είναι αυτονόητο ότι η σταδιακή απομάκρυνση της Τουρκίας από το Δυτικό Μπλοκ εξουσίας έχει μεγαλύτερη σημασία. Al-Bab, Idlib, Afrin και τώρα Gire Spi και Serekaniye, ο κατάλογος των συριακών εδαφών που παραχωρήθηκε από τη Ρωσία είναι μακρύς. Ταυτόχρονα, το ρωσικό κράτος στοχεύει επίσης στην πολιτική εκκαθάριση του επαναστατικού σχεδίου στη Βόρεια Συρία. Έτσι, ο Λαβρόφ μιλά για τη μεγάλη σημασία του κουρδικού ζητήματος, αλλά το μειώνει μόνο σε μια πολιτισμική συγγένεια και το δικαίωμα στη μητρική γλώσσα. Ταυτόχρονα, η Ρωσία καλεί τις επαναστατικές δυνάμεις να μιλήσουν μόνο για λογαριασμό των Κούρδων στις διαπραγματεύσεις με την συριακή κυβέρνηση ώστε να αποκλειστούν τα Αραβικά, Ασσυριακά και Τουρκμενικά τμήματα του πληθυσμού. Οι Κούρδοι πρέπει να αρκεστούν σε μικρές νομικές μεταρρυθμίσεις και να απολέσουν την ενότητα των λαών. Τα ουσιώδη ζητήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης και της αποκέντρωσης του συριακού κράτους καθώς και η δίκαιη κατανομή των φυσικών πόρων και πλούτου της χώρας δεν εξετάζονται καν.
Η στάση της κεντρικής κυβέρνησης της Συρίας και του Bashar-al-Assad στον τρέχοντα πόλεμο μπορεί να θεωρηθεί θετική. Το κουρδικό ζήτημα αναγνωρίζεται ως πραγματικότητα, επιζητά το κοινό αγώνα ενάντια στην κατοχή και σηματοδοτεί επίσης ετοιμότητα για διαπραγμάτευση. Εξακολουθεί όμως να εξαρτάται από τη στάση της Ρωσίας ως πρός το εάν ξεκινήσει ο διάλογος μεταξύ αυτοδιοίκησης και κυβέρνησης. Μέχρι στιγμής, υπήρξαν κυρίως εξωτερικές δυνάμεις που έχουν επανειλημμένα προσκολλήσει και παρεμποδίσει αυτόν τον διάλογο. Από το 2012, η αυτοδιοίκηση έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να βρει μαζί με τη συριακή κυβέρνηση μια λύση, να ξεκινήσει εκδημοκρατισμό της Συρίας και να τερματίσει έτσι τον πόλεμο. Φυσικά, όμως, είναι και η ισορροπία εξουσίας και η θέση από την οποία ο Assad διαπραγματεύεται που ορίζει κατά πόσο είναι διατεθειμένος να συμμετάσχει σε έναν ειλικρινή, ανοικτό και σοβαρό διάλογο. Επομένως, η γραμμή των περισσοτέρων δηλώσεων από τη Δαμασκό εξακολουθεί να είναι η ίδια, αυτή της υποταγής στο καθεστώς. Η αποδυνάμωση της επανάστασης από την Τουρκία συμφέρει φυσικά τον Ασάντ. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση της Συρίας θα μπορέσει τελικά να επιδείξει προνοητικότητα και να επιδιώξει μια λύση προς το συμφέρον όλων των Συριακών πολιτών ή εάν θα παρασυρθεί από τον αραβικό σοβινισμό και θα συνεχίσει να επιμένει στο status quo πριν από το 2011. Σε κάποιο σημείο, το καθεστώς θα πρέπει επίσης να αναγνωρίσει ότι η Τουρκία αποβλέπει σε πολλά περισσότερο από ότι στον υποτιθέμενο αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Πρόκειται για τη μακροχρόνια κατοχή και μετασχηματισμό της Συρίας σε ένα κράτος δορυφόρο της Τουρκίας.
Ωστόσο, τα πρώτα βήματα προς μια στρατιωτική συμμαχία με σκοπό την άμυνα μπορεί να ερμηνευθεί ως πρώτο θετικό βήμα και να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω πολιτικό διάλογο.
Οι επόμενες εβδομάδες και μήνες θα δείξουν πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Συνολικά, η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία σήμερα αντιμετωπίζει εξαιρετικά μεγάλους κινδύνους. Αλλά κάθε κρίση και κάθε χάος που αναπτύσσεται φέρνει και νέες ευκαιρίες. Είναι σαφές ότι διαφορετικές πλευρές προσπαθούν να καταστρέψουν την επανάσταση και κανείς δεν είναι πρόθυμος να την αποδεχθεί έτσι απλά. Από το 2011, η επανάσταση θα μπορούσε να έχει αναδειχθεί ως η ισχυρότερη και πιο νικηφόρα δύναμη μέσα στην αναταραχή του εμφυλίου πολέμου της Συρίας. Με τις δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας, εμφανίστηκε ένας επαναστατικός στρατός στη Μέση Ανατολή ασύγκριτος τόσο σε μέγεθός όσο και σε επιρροή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Μέσης Ανατολής, μετά την κατάτμηση της Μέσης Ανατολής από τους ιμπεριαλιστές τα τελευταία 100 χρόνια, οι Κούρδοι, οι Άραβες, οι Ασσύριοι, οι Τούρκοι, όλες οι διάφορες ομάδες του πληθυσμού της χώρας, παλεύουν παράλληλα τον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό. Αυτό αποτελεί μόνο ένα ιστορικό βήμα προς τα εμπρός. Πάνω από 5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα στο σύστημα δημοκρατικής αυτοδιοίκησης για επτά χρόνια και η ιδέα πίσω από αυτό το σύστημα εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις της Μέσης Ανατολής. Σε άλλα μέρη της Συρίας και της Μέσης Ανατολής υπάρχει όλο και περισσότερο ενδιαφέρον για το παράδειγμα της δημοκρατικής νεωτερικότητας. Η επανάσταση έχει γίνει ένας ισχυρός και ανεξάρτητος παράγοντας στην περιοχή και αυτό είναι ένα αγκάθι στο πλευρό ορισμένων δυνάμεων.
Αλλά όπως σε κάθε φάση της κρίσης, το αποτέλεσμα του χάους τελικά θα αποφασιστεί από το βαθμό οργάνωσης, πρωτοβουλίας και αποφασιστικότητας των μεμονωμένων δυνάμεων. Όσο περισσότερο κατορθώσουμε να επεκτείνουμε την αντίσταση τόσο εδώ όσο και παγκοσμίως, να οργανωθούμε σύμφωνα με την κατάσταση και τις ανάγκες της τα μπορέσουμε να δώσουμε τις σωστές απαντήσεις ως διεθνές κίνημα που θα καθορίσει και αυτό το αποτέλεσμα αυτού του πολέμου. Μέχρι σήμερα, κατορθώσαμε να μετατρέψουμε κάθε υποχώρηση σε μια νέα πρόοδο. Ως λαμπρό παράδειγμα το Kobane βρίσκεται ακόμα στην μνήμη όλων. Η μάχη που ξεκίνησε στο Kobane ολοκληρώθηκε με τη νίκη στο Baghouz και την πλήρη εδαφική καταστροφή του Χαλιφάτου. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε αυτήν την απειλή σε άλλη μια νίκη. Κάθε επανάσταση κινείται στη λεπτή γραμμή μεταξύ νέων νικών και της ολικής εξόντωσης. Είναι σημαντικό να μην χάσουμε την ελπίδα και να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που δημιουργούν οι νέοι κίνδυνοι. Το παγκόσμιο κίνημα αντίστασης διαδραματίζει φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο στην επιρροή της επανάστασης. Ίσως το παγκόσμιο κίνημα αντίστασης να μην είναι ακόμη σε θέση να αποτρέψει ή να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά είναι από μόνο του παράγοντας που σήμερα αποκαλύπτει, ανατρέπει και επιτίθεται στις πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων. Η καθημερινή αντίσταση στις μητροπόλεις των ιμπεριαλιστικών χωρών ενισχύει την επανάσταση στις διαπραγματεύσεις. Εάν κατορθώσουμε να ενώσουμε τον αγώνα του πληθυσμού εδώ με την αντίσταση στις μητροπόλεις τότε και το τελευταίο σχέδιο των ηγεμόνων θα πέσει στο κενό και η επανάσταση θα βγει νικηφόρα. Με αυτή την έννοια, είναι σημαντικό να μην αφήσουμε την αντίσταση να καταρρεύσει και να μην δώσουμε χώρο στον ειδικό πόλεμο των κρατών στα κεφάλια και τις καρδιές μας.
Ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει και η επανάσταση συνεχίζετε. Οι βρώμικες πολιτικές των ιμπεριαλιστικών κρατών και η συνεργασία τους με τον τουρκικό φασισμό δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητες.
Ίσως προσπαθούν να πλύνουν το αίμα από τα χέρια τους, αλλά ξέρουμε πού να βρούμε τους ενόχους αυτού του πολέμου. Γνωρίζουμε ποιος είναι υπεύθυνος για αυτά τα εγκλήματα.
Από τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βορειοανατολικής Συρίας χαιρετίζουμε όλους όσους βρίσκονται στους δρόμους τις τελευταίες εβδομάδες, που έχουν μπλοκάρει και διαταράξει την κανονικότητα και που δεν θα σταματήσουν να καταγγέλλουν την επικρατούσα πολιτική.
Ακόμα κι αν κάποιοι θα το ήθελαν, αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειώσει ακόμα, έχει μόλις αρχίσει.
Η επανάσταση στη βορειοανατολική Συρία θα θριαμβεύσει, ο φασισμός θα τσακιστεί.
Καλέσματα: Αθήνα 17:00 στο πλατεία εθνικού Μουσείου – Ρέθυμνο 18:00 στο Δημαρχείο
Το φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας συνεχίζει την επιθετικότητά του αδιάκοπα εναντίον των λαών της περιοχής. Καθοδηγούμενο από μια ακόρεστη ιμπεριαλιστική επεκτατική ορμή, ο τουρκικός φασισμός φέρνει αποσταθεροποίηση, καταστροφή και πόλεμο στη μία χώρα μετά την άλλη. Οι πραγματικές προθέσεις του εγκληματικού καθεστώτος του ΑΚΡ-ΜΗΡ γίνονται καθημερινά όλο και πιο εμφανείς. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό προσπαθούσαν να κρύψουν τις επιχειρήσεις κατοχής τους με το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», η μάσκα έπεσε και η νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία αποκάλυψε το πραγματικό της πρόσωπο.
Οι αντάρτικες δυνάμεις του Κινήματος Ελευθερίας, οι λαϊκές αμυντικές δυνάμεις, το HPG και η Ένωση Ελεύθερων Γυναικών, YJA-Star, δήλωσαν με τη σειρά τους τη συμμετοχή τους στην επίθεση. Στις πόλεις και τις μητροπόλεις του Κουρδιστάν και της Τουρκίας, οι αντάρτες πόλης χαιρέτισαν την επίθεση με επιτυχημένες ενέργειες. Παρόλο που το τουρκικό κράτος, για να καλύψει την ήττα και τις απώλειες του, κήρυξε επίσημα το τέλος της εισβολής στο Χεφτανίν, οι μάχες και οι αντιπαραθέσεις συνεχίζονται. Οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής εξακολουθούν να προσπαθούν να προχωρήσουν περισσότερο στις βασικές περιοχές του αντάρτικου με τη βοήθεια της πολεμικής αεροπορίας, ειδικά με τη μαζική χρήση ελικοπτέρων, προκειμένου να ανοίξουν το δρόμο για περαιτέρω επιχειρήσεις κατοχής εναντίον του Νότιου Κουρδιστάν. Η δήλωση ότι η επίθεση ολοκληρώθηκε με επιτυχία δεν είναι κάτι περισσότερο από ακόμη ένα ελιγμό της τουρκικής πολεμικής προπαγάνδας που έχει ως στόχο να απομακρύνει το ζήτημα από την πολιτική ατζέντα. Εξάλλου, τους τελευταίους τρεις μήνες του αγώνα, οι αντάρτικες δυνάμεις απέδειξαν αυτό που όλοι θεωρούσαν αδύνατο. Με νέες μεθόδους και τακτικές, με επαγγελματική χρήση των δικών τους τεχνικών και με ασταμάτητο αγωνιστικό ηθικό, οι αντάρτες κατάφεραν να σταματήσουν όχι μόνο την προώθηση των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων αλλά και να διατηρήσουν την πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης υπό τον έλεγχό τους, παρά την τεράστια εχθρική πολεμική μηχανή. Αν και οι εισβολείς μπορεί να έχουν πάρει υπό τον έλεγχό τους μεμονωμένους λόφους και βουνοκορφές, αυτό όμως δεν σημαίνει πλήρη εδαφικό έλεγχο, επειδή οι αντάρτες συνεχίζουν να αποφασίζουν πότε και πού να χτυπήσουν.
Οι καμπάνιες #Riseup4Rojava, #WomenDefendRojava και #DefendRojava καλούν σε διεθνή ημέρα δράσης στις 14 Δεκεμβρίου 2019 με το σύνθημα «Μαζί ενάντια στον φασισμό και την πατριαρχία! – Μαζί θα υπερασπιστούμε την Επανάσταση στη Rojava!»
