Στις 13 Φεβρουαρίου, ημέρα τετάρτη, ξεκίνησε πορεία Κούρδων προσφύγων από το καμπ του Λαυρίου, οργανωμένη από το πολιτιστικό κέντρο Κουρδιστάν. Η πορεία βρισκόταν σε αλληλεγγύη με αγωνιστές και αγωνίστριες στην Τουρκία και στη Ευρώπη οι οποίοι ξεκίνησαν απεργία πείνας για να σπάσει η απομόνωση του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, φυλακισμένου από το τούρκικο κράτος εδώ και 20 χρόνια στο νησί-φυλακή Ιμραλί σε συνθήκες απομόνωσης. Κύριο πρόσωπο της απεργίας πείνας αποτελεί η Λέϊλα Γκιουβέν μέλος φιλοκουρδικού κόμματος η οποία φυλακίστηκε σχεδόν ένα χρόνο από το Ερντογανικό καθεστώς χωρίς δίκη κατηγορούμενη για τρομοκρατία. Στις 79 μέρες απεργίας πείνας το καθεστώς την αποφυλάκισε αλλά αυτή συνεχίζει την απεργία περισσότερο από 100 μέρες μέχρι ικανοποίησης του αιτήματος της να σπάσει η απομόνωση του Οτζαλάν.
Ο Οτζαλάν είναι το είδωλο του κουρδικού κινήματος και αποτελεί την κύρια πολιτική και φιλοσοφική επιρροή στην κοινωνική επανάσταση στη Β. Συρία-Ροζάβα. Είναι ιδρυτικό μέλος του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (γνωστό ως PKK) που μέσω αυτού αγωνίστηκε για την απελευθέρωση των κουρδικών εθνοτήτων και την συγκρότηση του κουρδικού έθνους-κράτους. Τόσο ο Οτζαλάν όσο και το PKK άλλαξαν τις μαρξιστικές-λενινιστικές ιδέες τους και πρακτικές τους σε πιο ελευθεριακές κάτι που αποτυπώθηκε στο επαναστατικό εγχείρημα της Βόρειο Συρίας. Στη Β. Συρία συντελείται τα τελευταία χρόνια μια κοινωνική-πολιτική επανάσταση με κύριους άξονες: Την άρνηση του έθνους κράτους και την συγκρότηση συνομοσπονδίας κοινοτήτων με την διαχείριση των κοινωνικών υποθέσεων στην βάση. Την απελευθέρωση και αυτονομία των γυναικών και την δομική κατάργηση της πατριαρχίας. Την συμφιλίωση των διάφορων θρησκειών και εθνοτήτων και την επίτευξη πολιτικής αυτονομίας των μειονοτήτων. Μια οικολογική προοπτική για την συνολική οργάνωση της ζωής και της παραγωγής κόντρα στην καπιταλιστική λεηλασία.
Το περιεχόμενο αυτής της επανάστασης όπως και η ανάγκη μας να γνωρίσουμε και να βιώσουμε τους αγώνες αυτού του κινήματος και τους ανθρώπους του ώθησε κάποια λίγα συντρόφια από την κοινότητα μας να συμμετέχουμε σε μια πορεία 60 χιλιομέτρων από το καμπ του Λαυρίου μέχρι το Σύνταγμα. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 100 άτομα. Την πρώτη μέρα η πορεία ξεκίνησε 10 πμ πέρασε από την Κερατέα και κατέληξε στο Μαρκόπουλο στις 7μμ και διανυκτέρευσε σε κλειστό γυμναστήριο που είχε παραχωρηθεί από τον Δήμο. Εκεί έγινε εκδήλωση-τηλεφωνική επικοινωνία με απεργούς πείνας που βρίσκονται φυλακισμένοι στα κελιά της Ευρώπης. Την δεύτερη ημέρα η πορεία ξεκίνησε και τέλειωσε νωρίτερα και διανυκτέρευσε σε κλειστό χώρο εκδηλώσεων στην Παιανία. Εκεί κόσμος της πορείας χωρίς να έχει κανονιστεί κάτι αυτοσχεδιάζοντας έπαιξε θέατρο, τραγούδησε και απήγγειλε ποίηση. Στο τέλος γράψαμε γράμματα που θα σταλούν στους απεργούς πείνας. Την τρίτη και τελευταία μέρα, 15 Φεβρουαρίου (ημέρα φυλάκισης Οτζαλάν το 1999) ξεκινήσαμε στις 8 το πρωί και καταλήξαμε στο Σύνταγμα στις 2 μμ διασχίζοντας την Μεσογείων όπου εκεί συγκεντρώθηκε πλήθος κόσμου για να συνεχιστεί η πορεία στην Τουρκική πρεσβεία. Όταν η πορεία μπήκε στην Αθήνα ενισχύθηκε και από άλλο κόσμο του χώρου.
Καθ όλη την διάρκεια των τριών ημερών υπήρχε πολύ δυνατός παλμός στην πορεία, συνοδευόταν συνεχώς από μουσική και γίνονταν στάσεις όπου εκεί ο κόσμος έτρωγε και χόρευε. Όλος ο κόσμος επέδειξε εξαιρετική φροντίδα προς τους δίπλα του και υπήρχε πολύ δυνατό συλλογικό πνεύμα και συνεργασία. Στην πορεία μοιράστηκε κείμενο που γράφτηκε από τους διοργανωτές της πορείας σχετικά με τον εγκλεισμό του Οτζαλάν, την κρίσιμη κατάσταση των απεργών πείνας και την κατασταλτική μανία του τουρκικού κράτους.
Αποτελεί αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα το γεγονός πως στον 21ο αιώνα, λίγα χιλιόμετρα μακρυά από εδώ, συντελείται μια κοινωνική επανάσταση και ως σύγχρονη επανάσταση αξίζει να ενημερωθούμε για αυτήν και να την υποστηρίξουμε και σίγουρα έχει πολλά να δώσει σε όλους και όλες τις αγωνίστριες και αγωνιστές.
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας.
Να ζήσουν αυτοί και ο Οτζαλάν ελεύθεροι
Αγώνας ενάντια στο κράτος το κεφάλαιο, την πατριαρχία και την καταστροφή της φύσης.
Για τις ακρατικές, αταξικές, συμφιλιωμένες κοινότητες.
Κατά την διάρκεια της πορείας πήραμε την πρωτοβουλία και γράψαμε κάποια συνθήματα για να αναδείξουμε ζητήματα καταστολής και αγώνα που συνδέονται με τους δικούς μας απελευθερωτικούς αγώνες.
πηγή: athens.indymedia.org
